Zweten in de kippenbus en Pura Vida in Costa Rica

Lieve allemaal,

Heel erg bedankt voor alle lieve berichtjes voor mijn verjaardag. Erg leuk. Van Erik Jan heb ik een leuk tripje gekregen naar de Canarische Eilanden. Lief! Daar heb je ook mooie vulkanen! We zijn nu in Costa Rica en Erik Jan gaat daar zo een stukje over schrijven. Maar eerst nog even een verslagje over het mooie Nicaragua. Het reizen met openbaar vervoer gaat hier zo makkelijk. Er gaat elk half uur wel een bus naar de bestemming waar je heen wilt. Je hebt luxe bussen voor toeristen met airco, maar je hebben ook de oude Amerikaanse gele schoolbussen rondrijden. Een ritje in 1 van deze bussen is geweldig. Je zit midden tussen de lokale bevolking en iedereen vind een blonde dame erg leuk, want die zien ze haast niet. Er zijn ook niet zoveel toeristen. Meestal zitten we met zijn tweetjes in de bus tussen de locals. Ze spreken geen woord engels en wij kunnen geen spaans. De kinderen trouwens wel. Ik zat in de bus te knipogen naar twee meisjes en ze lagen helemaal in een deuk. Toen er een plekje voor mij vrijkwam gingen ze snel daar zitten giechelen. Een iets ouder meisje van 10 jaar kwam er ook bij en zij ging mij alle standaard vragen in het engels stellen. How old are you? What is your favorite colour? What is your favourite food? What's your name? Echt heel grappig. Ik natuurlijk ook alle vragen aan haar gesteld en ze vonden het erg leuk en ik ook.

In Granada zijn we nog naar de mooie Mayasa vulkaan geweest. Deze vulkaan is actief en er is een hele grote krater waar heel veel rook uikomt. Ze noemen het de gate to hell. Beetje scary. Je mag er ook maar 5 minuten blijven staan door giftige gassen, maar daar merk je niets van. Je ruikt niets. Je kon nog helemaal naar boven lopen en daar had je dan weer een fantastisch uitzicht en nog een krater die nu begroeid is met bomen. Daarna zijn we naar een mooie lagune geweest met heel mooi helder water. Daar lekker gezwommen en gerelaxed. De volgende dag zijn we vertrokken naar San Juan del Sur een leuke badplaats aan de kust. Daar hebben we 4 nachten geslapen in een schattig hotelitootje. Hotelito El Coco Azul (De blauwe Kokosnoot). We hadden daar een zes persoons kamer met 6 losse bedden. Ze hadden geen anderen meer. Lekker groot. We konden als we zouden willen elke avond in een ander bed kunnen slapen. We zijn daar nog een dagje naar een ander strandje geweest. Hele mooie golven en veel surfers, dus prima uitzicht. Ook hier is het heel erg heet, dus vaak even de zee in om af te koelen. Ik heb af en toe ruzie met de golven. Ben al twee keer meegesleurd. (niet gevaarlijk hoor) Erik Jan zei dat ik er dan doorheen moest duiken. Dus meteen de goede tip opgevolgd natuurlijk wat resulteerde in een onderwater salto. Hoestend en proestend en met mijn haar door de war kwam ik boven. Erik Jan stond nog rustig rechtop en zijn haar was nog niet eens nat, dus ik ben gewoon niet zo goed met golven. Ha ha ha. Ook hebben we lekker vis en kreeft gegeten. Een lekkere plateau besteld met van alles en nogwat. Jummie. Na deze heerlijke relaxte dagen besloten om niet naar Isla Ometepe te gaan, maar naar de mooie natuur van Costa Rica in Monteverde-Santa Elena!

Ola, Erik Jan aqui,

Van Nicaragua naar Costa Rica ging allemaal soepel. Bij de grens aangekomen (wat is dat toch met grensovergangen, dat het altijd een beetje wazige plekken zijn met vooral vage en/of ongure types) moesten we alleen wachten en nog wat wachten. De buschauffeur ging met een stapel paspoorten (van alle passagiers) naar het kantoortje, en kwam terug met een stapeltje paspoorten met stempel. Dat noem ik service :-)
Een uurtje of wat over de grens moesten we overstappen op een andere bus en kwamen we er meteen achten dat het Costa Rica wat anders gaat dan in Nica. In plaats van elke 10 minuten een bus, ging onze bus 2 keer per dag, en de laatste hadden we uiteraard net gemist. De taxichauffeurs die bij die halte stonden te wachten (op te-late toeristen ga ik van uit) wisten ook wel dat wij geen andere opties meer hadden dus hebben ons voor een mooi prijsje (voor hun dan) naar Santa Elena gebracht.

Hier aangekomen was het wel even schakelen. In plaats van 40 graden, nu rond de 18 (we zitten op 1500m hoogte). In plaats van mijn beste Spaans + gebaren worden we hier overal in vloeiend Amerikaans aangesproken, en in plaats van een bakker die ook buskaartjes en toertjes verkoopt, is dit dorpje zo'n beetje opgetrokken uit glimmende tourist offices.

Maar niet getreurd, gisteren na een kort ritje aangekomen bij de beroemde 'cloud forrests' (nevelwouden) van Costa Rica en dan is meteen duidelijk waarom iedereen hier heen komt. Schitterende jungle. Deze bossen liggen bijna altijd letterlijk in de wolken en het is er dus mistig en heeeel vochtig.
Het stikt er van de wildlife, maar we hebben gemerkt dat om ook maar 1 beesie te zien, je meer verstand van jungle moet hebben dan wij. Om ons een niet TE dom gevoel over onszelf te laten hebben kwam toen we op de bus terug zaten te wachten nog even een Coati (een soort wasbeertje) de parkeerplaats op lopen; bedankt makker.

Vandaag weer een hike door het woud gemaakt, dit maal met gids. Ik weet niet of ze allemaal zo zijn, maar deze meneer was een ware tovernaar als het ging om beestjes spotten.
Al na 50 meter wees hij een boom in en zegt 'snake'. Wij kijken... waar dan?? Daar, green pit viper snake. Gast... alles is hier groen...
Hij had een mega verrekijker bij zich die hij op de slang richtte. Ik keek er doorheen en zelfs toen zag ik hem nog niet. Met wat aanwijzigingen hebben we hem allebei gezien door de verrekijker. Het ging dus over een groene(!) slang, van ongeveer 50cm lang, die een meter of 5, 6 hoog in een boom zat.

Onnodig te zeggen, we waren impressed.

Even later riep hij "Quetzal, quetzal!". Als ik een vogelaar was, zou ik nu tevreden kunnen sterven. De Quetzal is een vogel waarvoor speciale vogelaarreizen naar Guatemala en Costa Rica georganiseerd worden. Vogelgekkies van over hele wereld komen hier heen om dit vogeltje te zien. Dat wij er vandaag 4 gezien hebben, en ik het 'wel een geinig vogeltje' vond, zal ik ze maar niet vertellen...

En zo ging het maar door, overal zag hij vogels en andere beesten, die wij in z'n levensdagen nooit zelf gezien hadden. Veel verteld over de dieren en het bos en alles bij elkaar een topdag.
Nog even de checklist van vandaag:

- Agouti (soort kruising tussen een eekhoorn, cavia en biggetje, ter grootte van een flinke kat).
- Quatzal (en tig andere vogels)
- Neushoorn kever
- Kapucijner aap (een hele familie)
- Red Knee Tarantula (ja echt mam)
- Grote hagedis
- Mexicaans Wolharig Grijpstaartstekelvarken (ja ja)

Prima oogst dus, wij kunnen de jungle voor nu weer verlaten en morgen vertrekken naar Montezuma, een plaatsje aan de kust.

Ze zijn hier van de vroege dus de bus vertrekt om 06:00. Dat ik hier voor m'n rust kom schijnt ze allemaal niet te intereseren... (we kunnen ook ontbijten van 7 tot half 9, pardon!?)

Hasta mañana amigos!