Backpacken in Indonesie

Lieve allemaal,

Nog niet eerder de tijd gehad om een bericht te plaatsen. Maar nu zitten we in een internet cafe in Pangandaran, een plaatsje aan de kust in het midden van Java. Eindelijk even chillen, want we hebben heel lang in de bus gezeten.

De vlucht is super verlopen! Op de luchthaven in Jakarta aangekomen stond er een groot bord met "Death penalty for drugs". Dus maar even de koffers checken. Mijn koffer (Esther) hadden ze opengemaakt en er lag een raar geldbriefje in..... dus een beetje zenuwachtig door de douane met de koffer. Maar er zat niets in gelukkig ha ha. Toen met de bus naar Jakarta. Jakarta is een grote, vieze stad, dus daar wilden we snel weg. Na lekker geslapen te hebben in hotel Margot (niet echt schoon) wilden we toch nog even een echte hollandse ophaalbrug bekijken. Onze taxichauffeur had ons een mooie deal voorgeschoteld. Hij zou op ons wachten en dan zou hij ons naar Carita brengen. Een plaatsje aan de westkust. We wilden daar even gaan relaxen.

De taxichauffeur gaf ons zijn autosleutel en een high five (handjeklap) en wij zijn toen even de brug en een plein gaan bekijken. Lekker wat gegeten bij cafe Batavia in koloniale sfeer. Geen toerist te bekennen, dus we stonden in de picture bij de locale bevolking. Erg leuk. Er waren allemaal studenten op pad met opdrachten en 1 daarvan was een foto met toeristen. We zijn wel 5 keer op de foto gegaan. Erg grappig. Toen terug naar onze taxi.

Bij de taxi aangekomen gingen we rijden, maar niet naar Charita!!!! Hij zou ons wel even naarr een openluchtmuseum brengen en dan naar het busstation waar de bussen vertrekken. Dat was niet de bedoeling ha ha. Ik had het zelfs nog op papier geschreven wat de bedoeling was. Er werd een heel toneelstuk opgevoerd ha ha. Wat een slimmerik. We gingen dan natuurlijk niet het hele bedrag betalen. Aangekomen op het busstation werd er weer een toneelspel opgevoerd. Wij wilden onderhandelen over de prijs en opeens werden we omsingeld door wel 10 indonesiche mannetjes die ons allemaal aankeken. HELP!! Na gewik en geweeg hebben we de man iets minder gegeven, maar nog veel te veel en zijn we een bus op gaan zoeken. Reizen gaat niet zo gemakkelijk. De bus doet er erg lang over en je wordt lastig gevallen door indonesische mannetjes die je niet met rust laten. Maar EJ en ik blijven optimistisch en kunnen er gelukkig om lachen.

En dan denk je dat je rustig in de bus zit. Hier gaat het verder. Kooplui en zangers met gitaar komen de bus in en ze gaan nog net niet naast je zitten. Met een leeg chipszakje wordt het geld opgehaald als ze erg vals met een gitaar een liedje hebben gezongen en wij doen braaf wat geld in het chipszakkie.

Op weg naar Carita moeten we overstappen op een kleine minibus - een angkot. Onderweg nog door een stadje waar we in de file stonden. We hadden toen even mooi uitzicht op de locale markt. Vis en fruit met miljoenen vliegen en een vuilnisbelt er naast. Een stank van hier tot tokio. Waar zijn we nu weer beland.... 's avonds in het donker aangekomen in Carita in een weer niet al te schoon guesthouse. Hier moeten we snel weer weg.